Erdia Aroko Europan arkua eta gezia ez ezik balezta ere erabili ohi zen; azken tresna hori, gaur egun ezagutzen dugun moduan, X. mendetik XI.era bitartean agertu zen. Zenbait garaitan koldarren armatzat hartua izan zen, eta nobleziak eta elizak ahaleginak egin zituzten haren erabilera galarazteko, baina hain zen ahaltsua eta erabilerraza, ezen itsasoko nahiz lehorreko borroka eta gerretan ohiko lanabes bihurtu baitzen XIII. mendetik XV.era bitartean. Tarte hori gaindituta, gehienbat ehizarako erabiltzen jarraitu zuten.

Gerra eta ehiza balezta alemaniar honetan ikusten den bezala, altzairuzko arku labur batek eta zeharka lotzen den taula batek osatzen dute baleztaren egitura. Baleztaren taula edo makila, azken batean, apainduta ager daitekeen zurezko euskarri bat besterik ez da. Kasu honetan taula apaindu dute marfilezko inkrustazioak eta loreen nahiz animalien irudiak erabiliz.

Suzko armak agertu baino lehenago, honako hauxe zen armarik aurreratuena eta beldurgarrienetariko bat; izan ere, jaurtitzen zituen metalezko gezi edo dardoak 300 metrora irits zitezkeen eta plakazko armadurak zula zitzaketen. Aitzitik, jaurtiketa erritmoa ez zen handia eta denbora eta indarra behar ziren, arkua berriro ere tenkatu ahal izateko.