Abaniko tolesgarria, jatorria VII. mendeko Japonian duena, XVI. mendean iritsi zen Europara, Ekialderekiko merkataritza erlazioen bitartez; hurrengo mendeetan hedapen handia izan zuen hainbat herrialdetan, hala nola Italian, Frantzian, Espainian edo Ingalaterran, betiere gizartearen goi mailetako emakumezkoen sinbolo dotore eta bereizgarri gisa.

Gaiak askotarikoak izanik (irudi xaloak, alegorikoak, politikoak edo oroitzapenezkoak), XIX. mendean abanikoetan ekitaldiak, ospakizunak edo egun bereziak gogorarazteko joera areagotu zen. Pieza honek, esate baterako, men egiten dio Madrilen Daoiz eta Velarde kapitainek armada frantsesarekin 1808ko maiatzaren 2an izandako borrokari, Monteleóneko artilleria kuartela defendatzeko; horixe izan zen Independentziako Gerra sorrarazi zuen gertaeretariko bat. Londresko Berhmann & Collmann establezimenduak hainbat estanpa egin zituen gerra horretako gertaeren berri ematen zuten irudietatik abiatuz; gauzak horrela, hainbat abaniko egin ziren Espainiako merkataritzara zuzenduak.

Abanikoen oihala apaintzeko grabatuaren teknika erabili izanak aldaketa handiak ekarri zizkion lanbide honi. Ez da ahaztu behar lehenago eskuz margotzen zirela. Oihalen inpresioak ekoizpenaren hazkundea eragin zuen; gainera, pieza kopuru handia egiteko aukera eman zuen diseinu bera erabiliz. Ondorio nagusietariko bat izan zen abanikoaren demokratizazioa eta gizarte klase zabalagoek erabiltzeko aukera zabaldu izana.