XV. mendetik aurrera, jantzi barruko ezpata sartzen hasi zen; izan ere, Erdi Aroko ezpata baino arinagoa zen, gizarte joerak aldatu ziren eta, gainera, haren erabilera kaperatasun sinbolotzat hartzen zen. Terminoak, espainiar jatorria duenak, men egiten dio ezpata mota hau arropa zibiletan aldean-aldean eramateko usadioari. Azken batean, horixe izan zen modan jarritako joera.

Arma mota hauen bilakaera batik bat esku babesean ikus daiteke, ezpata burua babesten duen zatian, hain zuzen ere. Hasiera batean lazokoak izan ziren eta ia-ia hatz koskorrak baino ez zituzten babesten. Horren ondoren, forma eta apaindura korapilatsuagoak hartu zituzten, adar edo eraztun erakoak. XVI. eta XVII. mendeetan ezpataren oskolak oso-osorik babesten zuen eskua.

Kasu honetan Italiako jatorria duen ezpata bat da, kalitatezko estoke bat, burdina zizelkatuko ezpata-buru landuagatik nabarmentzen dena; animalien eta begetalen apaingarri ugari ikus daitezke, bai eta pertsonaia bizardun baten burua ere esku-babesaren bi aldeetan.